تمام انرژی‌های اضافی خودم را

هر چه دارم را

هنگامی که برای نخستین بار به درک متقابل از یکدیگر رسیدیم.

یادم نمی‌آید ... شاید در یک میهمانی یا نخستین ملاقات

دیوانه‌وار به هم می‌خندیدیم و با این کار، روحمان به هم پیوند خورد.

ما غالباً با احساس گرما، آرامش و عشق همراهیم.

ما غالباً با هم که هستیم احساس «یکی بودن» می‌کنیم.

ما به همدیگر عادت کرده‌ایم.

من او را پائین می‌کشم!

نخ بادبادک پاره می‌شود امّا من آن را در جهتی که باد می‌آید دنبال می‌کنم.

بادبادک کوچکتر و کوچکتر می‌شود تا بالاخره در آسمان محو می‌گردد.

 در کف دستم

سنگین‌تر از آن است که بتوان آن را در دست گرفت.

او مرا می‌گرفت!