گروه درمانى :  ضد هایپرتانسیون، ضد آنژین

 

گروه مصرف در حاملگى :  D

بالغین: دوز اولیه 25mg الی 50mg یک بار در روز. حداکثر اثر طی 2-1 هفته. افزایش دوز به 100mgیک بار در روز. اگر باز هم پاسخ بالینی مناسب ایجاد نشد، عدم مشاهده پاسخ بالینی بیشتر با دوز بالاتراز 100mg.

بالغین: دوز اولیه 50mg یک بار در روز. رساندن دوز به 100mg یک بار در روز در صورت عدم بروز پاسخ بالینی مناسب پس از یک هفته. گاهی تا 200mg در بعضی بیماران. قطع تدریجی دارو.

بالغین: به طور کلاسیک تجویز دوز اولیه IV و به دنبال آن خوراکی (موجود نبودن فرم تزریقی در ایران). استفاده از آتنولول خوراکی از ابتدا در صورت وجود خطر احتمالی با فرم تزریقی. شروع درمان طی 12 ساعت اول پس از شروع علایم و ادامه درمان به مدت 7 روز. دوز دارو: 50mg دو بار در روز یا 100mg یک بار در روز خوراکی.

اطفال: 0.8mg/kg  الی 1.5mg/kg در روز تا حداکثر 2mg/kg.

توجه: کاهش دوز در افراد پیر و نارسایی کلیه. تجویز تا 50mg آتنولول بعد از هر بار دیالیز و زمانی که بیمار هنوز در بیمارستان تحت کنترل است، در بالغین تحت همودیالیز.

کلیرانس کراتی نین (m1/min/1.73m2)	نیمه عمر حذف دارو (ساعت)	حداکثر دوز دارو
35-15 15>	27-16 27<	50mg در روز 25mg در روز

•  مصارف جانبی: سندرم محرومیت از الکل ( 50mg الی 100mg در روز). پروفیلاکسی میگرن (50mg الی 100mg در روز) خونریزی مجدد از وریدهای واریسی مری در سیروز (100mg در روز). اضطراب موقتی. PVCهای بطنی (50mg الی 100mg در روز). آریتمی‌های دهلیزی. قبل از انجام عمل بای‌پس عروق کرونر (تحویز 50mg  در روز از 72 ساعت قبل از عمل)

در برادی کاردی سینوسی، بلوک قلبی بیش از درجه یک، شوک کاردیوژنیک، نارسایی احتقانی قلب (مگر در صورت قابل درمان بودن با بتا-بلاکر در نتیجه تاکی‌آریتمی)، حساسیت به دارو، برونکواسپاسم غیرآلرژیک (استفاده از دوزهای پائین  بلاکر انتخابی همچون آتنولول در صورت عدم پاسخ‌دهی به سایر کاهنده‌های فشار خودن)، کودکان

احتیاط: در بیماران دیابتی، مبتلایان به هیپرتیروئیدی، برونکواسپاسم و طی دوران بارداری و شیردهی.

شایعترین: برادی کاردی، افت فشار خون، خستگی، منگی، هیپوتانیسون

مهمترین: نارسایی قلبی، برونکواسپاسم

نسبت غلظت آتنولول در شیر به خون مادر 8/6 -5/1 در نتیجه منع مصرف در دوران شیردهی.