گروه درمانى :  ضد افسردگی، ضد وسواس، ضد پرخوری عصبی

 

گروه مصرف در حاملگى :  C

بالغین: شروع با دوز 20 میلی‌گرم در روز از راه خوراکی (معمولاً هنگام صبح)، اگر بعد از 3 هفته هیچ بهبودی بالینی نداشت، تجویز دوز 20 میلی‌گرم دو بار در روز- حداکثر دوز روزانه 80 میلی‌گرم جهت کاهش علایم محرومیت، دارو باید به تدریج قطع شود.

اطفال: (18-5 سال)= شروع با دوز 10-5 میلی‌گرم در روز و به تدریج جهت رسیدن به پاسخ بالینی تا حداکثر 20 میلی‌گرم در روز افزایش داده می‌شود.

بالغین: شروع با دوز 20 میلی‌گرم در روز و رساندن آن به دوز درمانی 80-60 میلی‌گرم در روز منقسم در دو دوز، دوزاژ در این بیماری‌ها بالاتر از درمان افسردگی است.

اطفال: مشابه دوز افسردگی

• Social phobia 

داروهای MAOIs در خط اول درمان و این دارو در خط دوم درمان جای دارند به دوزاژ افسردگی مراجعه شود.

کاهش وابستگی به الکل، اختلالات اضطرابی، اختلالات رفتاری، درمان کمکی اپی‌لیپسی، سردرد مزمن، بیماری بیش‌فعالی (ADHD)، هیپوکندریاز، فشار خون پائین عصبی، درد مزمن (فیبرومیالژی)، پارکینسونیسم، خنده یا گریه پاتولوژیک، سندرم رینود، Impotence یا انزال زودرس، PTSD

منع مصرف: نارسایی شدید کلیوی و کبدی، در بیماران صرعی که تشنجات آنها به خوبی کنترل نشده است. در بیمارانی که طی مصرف دارو دچار راش می‌شوند.

احتیاط: بیماران صرعی، دیابتی‌‌ها، بیماران دارای ریسک خودکشی بالا، مانیا، در بیماران پسر (با احتیاط و یا دوز کم به فواصل زیاد مصرف شود.) هیپوناترمی، بی‌اشتهایی، هنوز مصرف این دارو در بچه‌ها مطمئن در نظر گرفته نشده است.

شایعترین: سردرد، عصبانیت، اضطراب، بی‌خوابی، تهوع، اسهال، خشکی دهان، استفراغ، دیس‌پپسی، یبوست

مهم‌ترین: افزایش تفکر خودکشی، واسکولیت منتشر با درگیری کبد، کلیه و ریه که همراه با راش جلدی هستند، هیپوناترمی به خصوص در افراد پیر، تشنج

سایر عوارض: لرزش، واکنش‌های اکستراپیرامیدال، تحریک‌پذیری، رفتارهای تهاجمی، اختلال جنسی، راش جلدی (شبیه کهیر)، تپش قلب، گرگرفتگی، خارش، تعریق شدید، تاری دید، آرترالژی، میالژی، سندرم شبیه انفلوانزا، نامرتب شدن عادت ماهانه، ریزش مو.

در شیر ترشح می‌شود. مصرف آن با سنجیدن منافع نسبت به مضرات آن باید صورت گیرد.