گروه درمانى :  ضد اضطراب، ضد تشنج، شکل کننده عضلات اسکلتی

 

گروه مصرف در حاملگى :  D

بالغین: بسته به شدت علایم: 2mg الی 10mg خوراکی 4-2 بار در روز. گاهی اوقات می‌توان 2mg الی 10mg دیازپام را IM یا IV تزریق کرد و در صورت لزوم تکرار این دوز 4-3 ساعت بعد.

شیرخواران و اطفال بزرگ: 0.2mg/kg الی 0.3mg/kg  تا حداکثر 10mg در روز خوراکی. در صورت شدید بودن علایم بیمار 0.03mg/kg الی 0.04mg/kg تا حداکثر 0.6mg/kg هر 8 ساعت IM یا IV.

زمانی که بیمار به دلیل محرومیت حاد از الکل دچار آژیتاسیون خفیف تا متوسط می‌شود. در 24 ساعت اول: 5mg الی 20mg خوراکی هر 6-4 ساعت تا زمان آرام ‌شدن بیمار و کاهش یافتن ترمور و تاکیکاردی سپس به مدت 5-3 روز 5mgخوراکی هر 6-4 ساعت ادامه یابد. در صورت بروز دلیریوم ترمنس: 5mg الی 10mg تزریق آهسته IV و در صورت لزوم تکرار این دوز هر 20-15 دقیقه تا آرام‌ شدن کامل بیمار دوز دیگر در دلیریوم ترمنس: IM 10mg یا IV در ابتدا و سپس در صورت لزوم تکرار آن به میزان 5mg الی 10mg بعد از 3-4 ساعت.

بالغین: دوز کلی به عنوان شل‌کنندة عضلانی: 2mg الی 10mg خوراکی 4-3 بار در روز. در موارد شدید: 5mg الی 10mg در ابتدا IM یا IV و در صورت نیاز تکرار این دوز 4-3 ساعت بعد. در افراد پیر و ناتوان: ابتدا 2.5mg الی 3mg خوراکی 2-1 بار در روز. سپس در صورت نیاز افزایش دوز.

اسپاسم ناشی از 2mg :MS خوراکی 3-2 بار در روز و یا یک دوز زمان خواب جهت کاهش اسپاسم شبانه.

اختلالات اسپاستیک شدید مثل 2mg : CP الی 15mgخوراکی 4-3 بار در روز تا حداکثر 60mgدر روز. در صورت لزوم می‌توان IM 10mg یا IV تزریق و در صورت لزوم بعد از 4-3 ساعت تکرار نمود.

اطفال: 0.12mg/kg الی 0.8mg/kg در 24 ساعت منقسم در 4-3 دوز، خوراکی. در موارد شدید 0.04mg/kg الی 0.2mg/kg هر 4-2 ساعت تا حداکثر: 0.6mg/kgهر 8 ساعت IV (آهسته) یا IM.

•  حداکثر دوز در اختلالات شدید اسپاستیک: 40mg در روز خوراکی.

 بالغین: 0.1mg/kg الی 0.3mg/kg هر 4-1 ساعت IV یا 3mg/kg الی 10mg/kg در 24 ساعت انفوزیون می‌شود. حداکثر دوز: 250mg در روز. به محض کاهش اسپاسم می‌توان دوز را کاهش داده و آن را از طریق لوله معده به بیمار خوراند.

اطفال: شیرخواران (با سن بیشتر از 30 روز) و اطفال زیر 5 سال:1mg الی IM ،2mg یا IV در ابتدا و در صورت لزوم تکرار دوز بعد از 4-3 ساعت.

اطفال با سن بیشتر از 5 سال: 5mg الی 10mgدر ابتدا IM یا IV و در صورت نیاز تکرار دوز 4-3 ساعت بعد.

•  بیماری‌های تشنجی و صرع استاتوس: به عنوان درمان کمکی از دیازپام خوراکی با دوز: 20mg الی 40mg در روز در بالغین (کاهش دوز در افراد پیر) و 2mg الی 10mg در روز در اطفال استفاده می‌شود.

 بالغین:2mg الی IM ،10mg یا IV  و در صورت نیاز تکرار آن هر 4-3 ساعت. در صورت استفاده از فرم خوراکی 2mg الی 10mg، سه الی چهار  بار در روز.

اطفال: 0.04mg/kg الی 0.3mg/kg هر 4-2 ساعت تا حداکثر 0.6mg/kg هر 8 ساعت IV یا IM، یا 0.2mg الی 0.3mg ،سه الی چهار بار در روز تا حداکثر 10mg در روز خوراکی.

بالغین: تزریق IV:به صورت آهسته و درست قبل از آندوسکوپی، حدوداً 10mgدارو کافی است. گاهی اوقات تا حد 20mg ممکن است ضرورت یابد.

تزریق IM:(در صورت دسترسی به ورید) 5mg الی 10mg ،سی دقیقه قبل از شروع آندوسکوپی به فرم IM.

 بالغین: 5mg الی IV 10mg، پنج الی ده دقیقه قبل از انجام کاردیوورژن.

بالغین: در درمان کوتاه مدت بی‌خوابی خصوصاً در موارد همراه با اضطراب 5mg الی 10mg خوراکی زمان خواب

اطفال: برای اطفالی که زمان خواب راه می‌روند یا کابوس شبانه (terror) دارند: 5mg الی 10mg زمان خواب.

•  CT اسکن با کنتراست بالغین: در مبتلایان به تومور مغزی 10mg از طریق IV، ده دقیقه قبل از تزریق کنتراست جهت کاهش احتمال بروز تشنج.

•  مصارف جانبی: اختلالات پانیک، social phobia، Akathisia، سندرم پیش از قاعدگی، حملات حاد سرگیجه محیطی، علایم محرومیت از مخدرها، اسکیزوفرنی، OCD (اختلال وسواسی)، اکلامپسی و پره‌اکلامپسی.

احتیاط (کلاً در بنزودیازپین‌ها): مبتلا به اختلال عملکرد کبدی و گلیوی، نارسایی تنفسی مزمن، افراد پیر و ناتوان، بیمارانی که ضعف عضلانی دارند.

منع مصرف (کلاً در بنزودیازپین‌ها): مبتلایان به نروز دپرسیو یا واکنش‌های سایکوتیک که تظاهرات اضطرابی ندارند، حساسیت داروئی، بیمارانی که مسمومیت با الکل و علایم حیاتی مختل دارند، گلوگوم زاویة بسته حاد، مبتلایان به آپنة هنگام خواب، گلوگوم زاویه باز درمان نشده.

دیازپام: در درمان فوبیا، وسواس و سایکوز مزمن به تنهایی استفاده نشود (می‌تواند رفتارهای تهاجمی و اقدام به خودکشی را در این افراد تشدید کند). در مبتلایان به اختلالات شخصیتی و بیمارانی که تغییرات ارگانیک مغزی (به ویژه آترواسکلروز عروق مغزی) دارند، بیماران صرعی میاستنی گراو، افراد مستعد اعتیاد، بیمارانی که لوودوپا مصرف می‌کنند، با احتیاط مصرف شود.

فرم خوراکی در شیرخواران زیر 6 ماه مطمئن نیست. فرم تزریقی در نوزادان با احتیاط مصرف شود. در حین شروع تا 14 روز پس از شروع داروهای MAOIs نباید از فرم خوراکی این دارو استفاده کرد. دیازپام وریدی (بخصوص تزریق سریع) باعث سرکوب تنفسی و هیپوتانسیون می‌شود در صورت وجود سرکوب تنفسی یا هیپوتانسیون، بهتر است مصرف نشود.

شایعترین: خواب‌آلودگی، آتاکسی، سداسیون که با مصرف طولانی تدریجاً کاهش می‌یابند و سرگیجه، سردرد، کانفیوژن، اختلال تفکر، لکنت زبان، دیزآرتری، تغییرات میل جنسی، ترمور، اختلالات بینایی، احتباس ادرار، عدم کنترل ادرار، اختلالات گوارشی، تغییرات بزاق، فراموشی، در بعضی بیماران تحریک پارادوکسیکال.

مهمترین: کلاپس قلبی عروقی، لارنگوسپاسم، سرکوب تنفسی (در تزریق وریدی)، هیپوتانسیون، ترومبوز وریدی، فلبیت (فرم IV)، اختلال عملکرد کبد.

سایر عوارض: خستگی، خواب دیدن بیش از حد، دیس‌کینزی تاخیری، تغییرات E.E.G، دوبینی، نیستاگموس، خشکی دهان، تهوع، یبوست، زردی کلستاتیک، ژینکوماستی (مصرف طولانی)، اختلال قاعدگی، سکسکه، سرفه، درد گلو و درد سینه، نارسایی تخمدان، کاهش یا افزایش اشتها، کاهش یا افزایش وزن، تورم زبان، مزه تلخ و ترشح طعم فلزی دهان، کهیر، راش، خارش، حساسیت به نور، پورپورای غیر ترومبوسیتوپنیک، درد مفاصل، گرفتگی عضلانی، پارستزی، سندرم شبه لوپوس، تپش قلب، تاکیکاردی، احساس تنگی نفس، تعریق، گرگرفتگی، آگرآنولوسیتوز، آنمی آپلاستیک، آنمی همولیتیک، کاهش هماتوکریت، ائوزینوفیلی، لوکوسیتوز، عوارض اکستراپیرامیدال.

طی دوران بارداری بهتر است مصرف نشود. در شیر ترشح شده و مصرف آن در شیردهی توصیه نمی‌شود.