• آنژین مزمن پایدار و آنژین پرینزمتال و موارد پرخطر آنژین ناپایدار:
بالغین: شروع با 30mg قرص معمولی 4 بار در روز (یا 60mgسه بار در روز) و به تدریج به دوز: 180mg الی 360mg در روز رسانده میشود. گاهی اوقات میتوان تا 480mg در روز تجویز نمود. در صورت استفاده از قرص SR دوز اولیه: 60mg الی 120mg دو بار در روز. تیتراسیون دوز طی 14-7 روز انجام شود. دوز اپتیمم: 240mg الی 360mg در روز میباشد.
• هایپرتانسیون اولیه:
بالغین: قرص S.R: دوز اولیه 60mg الی 120mg دو بار در روز و به تدریج به دوز اپتیمم 240mg الی 360mg در روز رسانده میشود. تیتراسیون دوز طی 14-7 روز انجام میشود.
• آریتمیهای قلبی (کنترل پاسخ بطنی در فلوتر و فیبریلاسیون دهلیزی و PSVT):
بالغین: دوز اولیه: IV، 0.25mg/kg و یک جا طی 2 دقیقه تزریق میشود. در صورت ایجاد نشدن پاسخ مناسب 15 دقیقه بعد مجدداً 0.35mg/kg در عرض 2 دقیقه تزریق شود.
دوز انفوزیون نگهدارنده: در ابتدا mg10-5 در ساعت است که در صورت نیاز میتوان تا 15mg در ساعت انفوزیون نمود. میتوان تا 24 ساعت انفوزیون را ادامه داد.
جهت پروفیلاکسی حملات راجعه PSVT: قرص SR با دوز: 60mg الی 120mg دو بار در روز.
دوزاژ کلی اطفال: 1.5mg/kg الی 2mg/kg در 24 ساعت، خوراکی، منقسم در 4-3 دوز. حداکثر دوز روزانه: 0.35mg/kg.
• مصارف جانبی: جلوگیری از انفارکتوس مجدد در فردی که دچار انفارکتوس میوکارد بدون موج Q شده است، دیسکینزی تاخیری، سندرم رینود، میگرن، کاردیومیوپاتی همراه با اتساع، اختلالات حرکتی مری، procatlgia fugax، تاکیکاردی، سینوسی علامتدار، انقباضات زودرس دهلیزی (PACs) کاهش اختلال کلیوی در بیماران دیابتیک، افزایش فشارخون اولیه شریان ریوی (540mg الی 900mgدر روز)
|