اصطلاحى کلى براى مشخص کردن یادگیرى در نتیجه واداشتن یادگیرنده به مشاهده انجام پاسخى که باید آموخته شود، توسط یک فرد دیگر تحقق می‌یابد، این پدیده براى نظریه‌پردازان یادگیرى حائز اهمیت است چون نشان می‌دهد که پاسخ‌هاى تازه را می‌توان بدون روش‌هاى رفتارى استاندارد شکل‌دهى، شرطی‌سازى آموخت.