نوعى رواندرمانى که بوسیله آلبرت الیس ابداع شد و تمرکز آن بر جنبه‌هاى منطقى و مشکل گشائى اختلالات روانى و رفتارى است. علیرغم شباهت به روش‌هاى رفتارى، این نوع رواندرمانى از نظر داشتن ماهیت شناختى و هیجانى عمیق با آنها فرق دارد.