اصطلاحى کلى در شرطي‌سازى کلاسيک براى موقعيت‌هائى که در آن‌ها رابطه‌اى منفى بين محرک شرطى و محرک غيرشرطى وجود دارد، به‌طورى که کاهش پاسخگرى در حضور محرک شرطى مشاهده می‌شود.