این اصلاح بسیار وسیع و تا حدودى مبهم است. براى شخص عادى حالتى مشخص با غمگینى و گرفتگى و بیحوصلگى، و براى پزشک گروه وسیعى از اختلالات خلقى با زیرشاخه‌هاى متعدد را تداعى می‌کند. خصوصیات اصلى و مرکزى حالات افسردگى کاهش عمیق میل به فعالیت‌هاى لذت بخش روزمره، مثل معاشرت، تفریح، ورزش و غذا و روابط جنسى است. این ناتوانى براى کسب لذت حالتى نافذ دارد. بطور کلى، شدت افسردگى بستگى به تعداد علائم و درجه نفوذ آن‌ها دارد. در خفیفترین شکل ممکن است فقط معدودى از علائم اساسى وجود داشته باشد.