در معبدى گربه‌اى وجود داشت که هنگام مراقبه راهب‌ها مزاحم تمرکز آن‌ها مى‌شد. بنابراين استاد بزرگ دستور داد هر وقت زمان مراقبه مى‌رسد يک نفر گربه را گرفته و به ته باغ ببرد و به درختى ببندد. اين روال سال‌ها ادامه پيدا کرد و يکى از اصول کار آن مذهب شد. سال‌ها بعد استاد بزرگ در گذشت. گربه هم مرد. راهبان آن معبد گربه‌اى خريدند و به معبد آوردند تا هنگام مراقبه به درخت ببندند تا اصول مراقبه را درست به جاى آورده باشند. سال‌ها بعد استاد بزرگ ديگرى رساله‌اى نوشت درباره اهميت بستن گربه |
