من دوستان متفاوتی دارم.
و دلم می‌خواهد که با تمامی آنها ارتباط داشته باشم.
 باور دارم که هريک کمک می‌کنند تا يک بخش از شخصيت من نمايان گردد .
 
 وقتی با يکی از آنها هستم بسيار آدم مودبی جلوه می‌کنم.
 با ديگری دوست دارم جوک بگويم.
 با يکی از آنان راجع به موضوعات مهم تبادل نظر می‌کنم.
 با ديگری راجع به هر چيز ساده‌ای می‌خنديم.
 با مجموعه‌ای ديگر در کافی‌شاپ می‌نشينم و قهوه و کيک می‌خورم .
 با تعدادی ديگر در مهمانی‌های خانوادگی شادمانه می‌رقصم.
 به مشکلات يک دوست گوش داده ، نظرات مشورتی می‌دهم.
 به نظرات ديگری که مرا نصيحت می‌کند گوش فرا می‌دهم.

 به تعدادی از اين دوستان ايميل می‌زنم و شايد هر چند ماه يکبار همديگر را ببينيم و همينطور با هم تبادل نظر می‌کنيم .
 برای چند نفر ايميل می‌زنم و هميشه هم بيادشون هستم ولی اونا هيچوقت جواب نميدن و بعضی‌هاشون کم جواب ميدن .
 با بعضی از آنان به مسافرت رفته و با گرفتن عکس و فيلم لحظات خوش مشترک را جاودانه می‌کنم.
 
بدين سان است که جعبه گنج من شکل گرفته، جعبه ای کامل از دوستان متفاوت.
آنها دوستانی هستند که مرا بهتر از خودم درک می‌کنند. در روزهای خوب و بد ياری می‌رسانند.
آنها مانند قرص‌های ضد افسردگی هستند که هر يک را در روزی متفاوت مصرف می‌کنم.
 پزشکانی که سال‌ها برای کشف راز طول عمر به تحقيق پرداخته اند معتقدند وجود دوستان (مولتی ويتامين "د") برای استمرار سلامتی يک الزام است .
 
 تحقيقات نشان دهنده اين واقعيت است که افراد اجتماعی ريسک افسردگی و سکته قلبی را تا ٥٠ درصد کاهش داده و ظاهرشان تا سی سال جوان‌تر را نشان می‌دهد.
  من از اين‌که چنين مخزنی از ويتامین های "د"  را در اختيار دارم خرسندم.
 برای دوستانمان ارزش قائل شده و همواره تماسمان را با آن‌ها حفظ نمائيم.
 
از این‌که ويتامين "د" من هستی خيلی خوشحالم.