من زنی هستم 34 ساله و کارمند و دارای یک فرزند دختر. به علت مشکلات روحی و روانی و مادی که برایم پیش آمده بود، مدام پاهام و دستام بشدت بی‌حس می‌شد به‌طوری‌که وقتی صبح از خواب بیدار می‌شدم تا یک ساعت نمی‌توانستم از رختخواب بلند شوم، چون انگشتان دست و پاهایم سفت شده و قادر به حرکت نبودند. خیلی عذاب‌آور بود مخصوصا که شاغل هم بودم و همیشه دیر به اداره می‌رسیدم و تا مدت‌ها با این مشکل دست به گریبان بودم تا اینکه وقتی به دکتر مراجعه کردم بیماری مرا آرتریت روماتوئید تشخیص داد و کلی قرص و کپسول و ... برایم تجویز کرد و قرار شد مدت سه ماه از آنها استفاده کنم تا بلکه آرامش پیدا کنم. یک ماه گذشت... یک روز در خانه دوستی مهمان بودیم و قرص‌هایم همراهم نبود و چون راه دور بود نمی‌توانستم به خانه برگردم. آن شب خیلی عذاب کشیدم و مثل کسی که معتاد بود و مواد مخدر بهش نرسیده بود شده بودم و خیلی درد داشتم و قلبم تیر می‌کشید و خلاصه وضعیت وحشتناکی بود. با خودم گفتم مرگ یکبار شیون یکبار، من خودمو به این قرص‌ها نمی‌فروشم که به خاطر استفاده نکردن از آنها به این حال و روز بیفتم. از اینترنت جست‌وجو کردم و دلایل بیماری و راه‌های درمان آن را مطالعه کردم و به این نتیجه رسیدم که تغییر روش در زندگی (change style of life) بهترین راه درمان است و با اینکه سخت بود ولی به نتیجه رسیدم و خودم را از اعتیاد به قرص‌ها و بدنم را از بیماری نجات دادم.
